Lo vilatge de L’Albrespin se desvelopèt al temps medieval a l’entorn d’un ostal fortificat que susvelhava un pichon pòrt entre val d’Arnèta al levant e val de Linobre al ponent. Aquí se jontavan mantuns camins de comunicacion. Lo sieu nom ven dels albespins que se plantavan a l’entorn de prats e camps coma barradura e tanben a l’entorn de las demòras escampilhadas per dire de las protegir.

Lo camin màger lo sonavan «Camin de la sal» perque de caravanas d’ases carrejavan aquela preciosa denada per travèrs Montanha Negra, dins de las salinas de l’abadiá de Caunes de Menerbès al sud fins a Albigés al nord, en passant per Autpol.

L’Albrespin domina lo pichon val de Linobre que las aigas fasián tornejar los rodets de molinas. Pels camps sanhoses ribairencs, se fasiá venir de lin, d’aquí lo nom. Lo lin e tanben la lana de las fedas pasturadas pels ermasses dels planòls nauts éran puèi teissuts pels estajants de L’Albrespin o dels masatges de l’entorn. Al sègle setzen, i aviá un qinzenat d’ostals e una bòria. Al sègle vinten doas usinas de deslanatge remplacèron las molinas. D’aquel moment, mantuns menestrals, un cafè, un vinatièr-carbonièr, una fornariá e una especiariá se trapavan dins lo vilatge. Uèi L’Albrespin e los masatges de l’entorn son un barri de la periferia de MasAmet.