Dempuèi la bòria dels Estravòls fins lo Pic de Nòra (1211 m), l’avèrs de Montanha Negra mòstra una varietat de multiples paisatges : bòsques negres, fagedas, castanhals,ermàs de cima, pasturals e pertusses. Los aucèls de rapina de jorn (Gòila vespatièra, Astor, Moisset gris (esparvièr), Paireblanc afeccionan particularament aqueles ambients. Es pas escàs d’i observar l’Agla reiala ; anisa per l’adrech de Montanha Negra : los adults prospectan lor tenament vital e los joves son en cèrca de territòris novèls. A la crosada de las populacions caussanardas e pirenencas lo Voltoràs trèva aquel territòri en vòl planat en quista de manjisca. Aquel necrofag (que manja de cadavres) es un escorgaire natural dels nòstres campèstres.